κεραμικός

Βλ. λ. Κεραμεικός.

* * *

-ή, -ό (ΑΜ κεραμικός, -ή, -όν) [κέραμος]

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στον κεραμέα και στην τέχνη του («γῆ κεραμική» — χώμα κατάλληλο για το έργο τού κεραμέα, Ιπποκρ.)

2. το θηλ. ως ουσ. η κεραμική (ενν. τέχνη)

η τέχνη τής κατασκευής πήλινων αντικειμένων που βασίζεται στην ιδιότητα τού αργίλου να δίνει με το νερό ρευστή και εύπλαστη μάζα η οποία όταν ψηθεί γίνεται σκληρή και ανθεκτική

νεοελλ.

το ουδ. ως ουσ. το κεραμικό

πήλινο αντικείμενο και ειδ. αγγείο.